Na czym polega tajemnica czynności notarialnych?

Wszelkie czynności, które są wykonywane przez notariusza, obejmuje tajemnica notarialna. Tę istotną kwestię reguluje prawo, a dokładnie art. 18 Prawa o notariacie, wprowadzonego ustawą w 1991 r. Paragraf pierwszy głosi, że „notariusz jest obowiązany zachować w tajemnicy okoliczności sprawy, o których powziął wiadomość ze względu na wykonywane czynności notarialne”. Co to dokładnie oznacza?

Co obejmuje tajemnica notarialna?

Obowiązujące prawo, a także etyka zawodowa, nakazują notariuszowi zachowanie w tajemnicy wszystkich okoliczności sprawy, którą prowadzi oraz towarzyszących jej zdarzeń. I nie ma w tym przypadku znaczenia fakt, czy doszło do finalizacji czynności notarialnych. Rozmowy, w których notariusz uczestniczył w trakcie wykonywania swoich obowiązków zawodowych, również nie mogą zostać przekazane dalej.

Kiedy notariusz jest zwolniony z obowiązku zachowania tajemnicy?

Zasadniczo tajemnica notarialna obowiązuje w takim samym zakresie notariusza czynnego, jak i tego, który został już odwołany ze swojej funkcji, a zatem – dożywotnio. Istnieją jednak szczególne warunki, które znoszą obowiązek zachowania tajemnicy. Dzieje się tak w przypadku informacji, które zagrażają dobru państwa lub innemu ważnemu interesowi, jak również dotyczą prania brudnych pieniędzy i finansowania terroryzmu.

Notariusz jako powiernik

Zawód notariusza należy do tych profesji, które opierają się na zaufaniu, ponieważ czynności notarialne dotyczą prywatnych spraw klientów i wymagają dyskrecji. Kodeks Etyki Zawodu Notariusza wyraźnie wskazuje, że notariusz powinien wykazywać się uczciwością, rzetelnością, niezależnością, bezstronnością oraz zachowywaniem tajemnicy zawodowej. Przepisy odnoszą się zresztą do wszystkich osób zatrudnionych w kancelarii – a więc asesorów i aplikantów.